1,2,3,4,5 HHHOOOOPPPP

İki hafta oldu neredeyse, -ama niye zaman bu kadar çabuk geçerken ben Bero'nun her aştığı basamağı sanki yıllar önce yapmış gibi geliyor bilemiyorum- kızım ,canım, kanım tek başına adım atıyor. Önceleri 2-3 adımken, bir kaç gündür 2 metreye yakın kendisi ilerleyebiliyor. Tabi yürüme işine odaklandığında kısa adımlar olup hoooppp popo üstü oturuyor.

Elinde birşeyle oyalanıyorsa, pıtı pıtı ilerliyor. Yürüyüp elimi tuttuğunda ne güzel bir gonca açıyor yüzünde... Birlikte alkış yapıyoruz.

Bir de işten geliş saatimde; taksiden inerken bakıyorum pencerede beni bekliyor oluyor. Biraz geç kalırsam giriş kapısının önüne gidip ıh ıh yapıyormuş. Resmen zaman kavramı var... İçeri girer girmez bir bakıyorum dedesinin elinden tutmuş , ağzı kulaklarda pıtı pıtı pıtı bana koşuyor. Kucaklaşıp, öpüşüyoruz. Sonra elimi , yüzümü yıkamamı seyredip kucağıma atlıyor. Birlikte evi turluyoruz, Yatana kadar .......