İLK ANNELER GÜNÜMÜZ

Geçen sene anneler gününde kendimi anne olmaya hazırlıyordum. Çok istiyordum bir bebeğim olmasını. Hatta kocacım bana anneler günü hediyesi olarak bir cüzdan bile almıştı ama henüz hamile değildim.

Bu sene ise bebeğim benimle birlikte... Onunla ilk anneler günümüz, annemin ise annane olduğu ilk anneler günü. Bugün hem mutluyuz hem hüzünlü, çünki annem Mersin'e dönüyor. Sebep; Bizim üç kişilik bir aile olduğumuz fikrine fiziken de alışmamız. Hiç istemiyoruz ama gideceğim de gideceğim, iyi dedik bizde. Tabi torunu özleyeceğim diye bütün gün sevdi.

Benim içinse çookkk farklı bir anneler günü, artık ben de bir anneyim. Belki yaşım çok değil ama hep bir bebeğim olsun isterdim hatta çocuk sayıldığım zamanlarda bile. Annem bana kıyafet almaya çalışırken ben de bebek kıyafetlerine bakardım. İşte artık hep dolaştığım bebek mağazalarından bebeğim için kıyafetler alıyorum. Çok mutluyum. Onun varlığı bana çok huzurlu, mutlu, farklı; adını koyamadığım duygular yaşatıyor. Yüzüne bakıyorum çok masum, saf, herşeyi ile bana muhtaç. Ben yemek verirsem yiyebiliyor, ben yıkarsam yıkanabiliyor, ben giydirirsem giyinebiliyor... Ne büyük sorumluluk... Bense herşeyini yapmaktan acayip mutluluk duyuyorum. Annelik bu işte, mutluluk bu, hayat bu...

Seni seviyorum meleğim, iyiki geldin bize, iyiki varsın. Birlikte nice mutluluklar tadalım,sağlıkla...