24 Eylül 2008 Çarşamba

İLK KUTLAMA

Minik prensesimi evimize getirdikten sonra yeni bir düzen oturtmaya çalışıyorduk. Tabi ev arkadaşlarla-sağolsunlar- bir dolup bir boşalıyordu. Haftasonunda dedesi de Mersin'den kızımızı görmeye gelmişti. Ufacık Prensesimiz ailemize alışmaya, bizde ona alışmaya çalışıyorduk. Tabi o zamanının çoğunluğunu uyuyarak geçiriyordu.



Kardeşim Utku'nun kız arkadaşı-şimdilerde sözlüsü- harika bir muzlu çikolatalı pasta yaparak anne ve babamızın İstanbulda olmasından dolayı haftasonunda ziyaretimize geldi. Böylelikle kızımında hoşgeldin partisini cumartesi günü gerçekleştirdik. Pasta öylesine güzeldi ki yeni doğum yapmış tombul bir lohusa olarak hepsini bitirmek istedim.


Çıtır anne baba olarak Umut'la ben de sürekli miniğimize bakıp, öpüp kokluyoruz. Ona bakmaya doyamıyoruz. Allahım ne kadar minik; elleri ufacık, parmaklar ipten, bacaklar çubuk, surat desen kaşık kadar... Nasıl büyüyeceksin sen miniğim, nazlı kızım...


Hiç yorum yok: